Vivir como y con los Espanoles

Vivir como y con los Espanoles

Hola, ¿que tal a todo? Hier nog steeds muy bien. Ik zag dat ik alweer een maand niets had geschreven dus vandaar even een update. De weken gaan naarmate je hier langer zit steeds sneller en vooral de weekenden vliegen voorbij. Afgelopen weken op stage vooral druk met mijn schoolopdrachten en het vervelende was dat mijn stagebegeleider (van school) nogal de tijd neemt om mij feedback te geven. Het leuke was ook, dat ie continu mij feedback gaf om de handleiding te lezen maar uiteindelijk deze toch niet zo goed vond, waarna ik allesch weer aan kon gaan passen. Allesch is wel goedgekeurd dus: me alegro.

Goed tot zover het stagedeel, nu de rest. Eind oktober kwam er een nieuwe roomie. ‘Jesus’ is de naam en ik moet zeggen, voor een kerel praat ie echt ongelofelijk veel. Voor mij alleen maar beter natuurlijk, kan ik lekker veel Spaans oefenen, maar hij heeft echt over alles en iedereen een mening en wil die van mij natuurlijk ook weten. En natuurlijk omdat ik uit Nederland kom, moet ik wederom vertellen dat niet iedere Nederlander 24/7 aan de drugs zit. Het is echt raar, maar ook als ik met mensen aan het praten ben tijdens het stappen en ze horen dat ik uit Nederland kom, heb ik meteen een gespreksonderwerp te pakken. Jesus zelf komt uit Alicante, en werkt hier doordeweeks in Valencia en gaat in het weekend weer terug naar z’n familie. Hij heeft twee kindjes die hij niet zoveel ziet, dus dat vond ik wel een beetje sneu voor hem, maar hij belt bijna elke avond met ze, zodat ie ze toch nog kan spreken. Verder zie die, dat als ik nog een keer naar Alicante wilde ik zo met hem mee mocht rijden, dus misschien binnenkort nog een weekendje Alicante.

Ik heb nog wel iets aparts meegemaakt, nou ja, apart, tja ik heb iemand anders een kutavond bezorgd maar ja, ik weet niet zo goed hoe ik het anders had kunnen doen, maar goed. Paco, een vriend van me (en Lorena) had ons uitgenodigd voor z’n cumpleanos. Het was best gezellig, we dronken wat, we klierden, we dronken nog wat en fuimos de puta madre. (naar de klote) Ik kwam op een gegeven moment aan de praat met ene Rubén, en dat was op zich best een leuk gesprek. Nou is het zo dat Spanjaarden overal hun handen bij gebruiken, als ze er niet mee zwaaien dan leggen ze, ze op je schouder, of op mijn been. Zo deed Rubén dat ook, alleen had Rubén er andere bedoelingen mee. Nadat ik hem dus maar even had uitgelegd dat ik GEEN homo ben, droop ie verdrietig af en hadden er ene paar ontzettend de slappe lach, want die hadden hem wijsgemaakt dat ik hem leuk vond. Tja, Spaanse humor zeggen we dan maar. Achteraf heb ik er nog erg om moeten lachen, maar op het moment zelf was het best raar.

Verder zijn de weekenden een beetje hetzelfde, veel fiesta en ja, als je dan van de ene club naar de andere moet, en die andere club is aan de andere kant van de straat (wel een lange straat) kun je gaan lopen, of je kunt met 1 auto.( met zijn 7’en, en iedereen heeft gedronken) En omdat ik de kleinste was, mocht ik overdwars over iedereen heen liggen, dat was best grappig. Minder leuk, was toen de politie naast ons kwam en die ons stopzetten, athans, we vonden het niet heel fijn dat ze zo boos keken, maar nadat er twee waren uitgestapt en er dus een ‘normaal’ aantal in de auto zat, mochten we weer verder en kregen we alleen maar een waarschuwing. Dit zijn van die dingen die dus alleen maar hier kunnen en ik moet dan vaak ook ontzettend lachen. Dit zijn van die leuke cultuurdingetjes.

Verder nog een biertje gedronken met Sinterklaas hiero en hem op de boot naar Nederland uitgezwaaid ;) Ik zie trouwens dat het al eind november is, de tijd vliegt hier echt. Met een maandje kom ik een paar dagen terug naar NL om even kerst te vieren en daarna gauw terug naar hier met de familie om ze Valencia te gaan showen, en daarna heb ik nog maar twee weken ofzo…. Naja, niet te lang over nadenken en maar gewoon blijven genieten van het moment.

Mensen, dit was hem voor deze keer, doe lekker gekke dingen die ik ook niet zou doen, en nos vemos pronto.
Hasta Luego!