La vida buena continua aqui en Valencia!
Door: Frank Veldman
Blijf op de hoogte en volg Frank
20 December 2014 | Spanje, Valencia
Het goede leven gaat maar door!
Hier weer even een update vanuit Valencia. ’T Is eigenlijk een beetje een gekke dag vandaag, want ik vlieg vanavond weer even terug naar Nederland om kerst thuis te vieren, om vervolgens op 2e kerstdag, of de dag na kerst zoals ze dat hier in Spanje zeggen, weer naar Valencia te gaan. Wel met de hele familie dus kan ik ze mooi even een rondleiding geven door ‘mijn’ Valencia. Kunnen jullie meteen even de nieuwe manier van leven gaan uitproberen jongens.
Goed, verder zijn de laatste weken wat rustiger, niet heel spannende dingen meegemaakt ofzo. Stage loopt een beetje ten einde, moet af en toe wat langere dagen maken (pff is wel zwaar hoor) en de werkzaamheden zijn nu een beetje hetzelfde aan het worden. Gisteren nog wel mooi een kerstpakket gekregen, tja crisis of crisis in Spanje, een kerstpakket zul je krijgen en eten zul je.
Over dat eten hier in Spanje kun je wel een boek schrijven, want het is één van de belangrijkste dingen in het leven van de Spanjaarden. Het ontbijt doen ze eigenlijk in twee etappes. ’s Ochtends is het meestal koffie met een croissantje of melk met iets van cornflakes, stelt niet veel voor. Dan rond een uur of 10-11 meestal de welbekende tortilla, een stokbroodje met een aardappelomelet erin. Een echte aanrader. ’s Middags is de belangrijkste maaltijd en dan wordt meestal warm gegeten zoals de welbekende Paella. Oorspronkelijk vanuit Valencia ontstaan en niet zoals iedereen denkt met vis en zeevruchten, maar met kip. Varianten met vis zijn eigenlijk pas later ontstaan. (waarschijnlijk door mensen die geen kip lusten of zoiets :p ) ’s Avonds rond 7-8 ongeveer eet men de welbekende tapas, kleine hapjes, die eigenlijk voor geen meter vullen, waardoor je blijft eten en dan rond een uur of 10 het avondeten. Zoals je ziet eet men hier eigenlijk de hele dag door, en tussen het eten door wordt er ook nog een beetje gewerkt.
Ook het uitgaan is een dingetje wat net even anders gaat als in Nederland. Het komt hier allemaal wat later op gang en als je om 1 uur naar een discotheek gaat dan kan het maar zo zijn dat je in je uppie bent. Rond een uur of 3 word het wat drukker en dat gaat iedereen naar de ‘puta madre’, zoals ze dat zo mooi zeggen. Spanjaarden gebruiken dit woord eigenlijk te pas en te onpas maar het is niet bedoeld om te schelden. Het is zeg maar algemeen geaccepteerd dat het gebruikt wordt. Goed, verder tijdens het uitgaan zijn Spanjaarden ook heel aanrakerig. Hier moest ik in het begin wel aan wennen, want dan zijn wij Nederlanders, wat ‘kouder’. Je wordt hier ook continu aangesproken met: he guapo (in mijn geval) of he guapa (als vrouw) wat knapperd betekent en bij een eerste ontmoeting met een vreemde en je stelt jezelf voor, of als je afscheid neemt, dan doe je dit altijd met 2 zoenen. (Ik kijk nu dus al uit naar mijn afscheid bij mijn stagebedrijf haha :p) Ook tijdens gesprekken via de telefoon of mail (ik kan de gesprekken makkelijk volgen nu van Lorena en Jesus) wordt afgesloten met bijvoorbeeld: ‘een knuffel’ of ‘een kusje’.
Valencianen zijn ook erg trots op hun eigen taal. Maak hier niet de fout door het Valenciaas een dialect te noemen (zoals ik een keer deed bij de buurman, vond ie niet zo leuk) want het is wel degelijk een taal. Nouja, het Catalaans is een officiële taal in Spanje en het Valenciaas is hier vanaf geleid. Het grappige is dat het Valenciaans welgeteld VIER hele woorden anders heeft dan het Catalaans, maar goed dan heb je wel je eigen taal, aldus de buurman. Verder prima kerel hoor, fan van Valencia club de futbol en kent alle spelers. Nog wel een leuk feitje waardoor hij me helemaal geweldig vindt. Bij Valencia voetbalt ene Dani Parejo. Nou wil het zo zijn dat ik op Windesheim Spaanse les heb gehad van Antiono Parejo, wat dus de oom blijkt te zijn van deze Dani Parejo. Ik ken dus de oom van Dani Parejo. Toen ik ook nog mijn Valencia T-shirt liet zien aan hem, werd ie wel zo ontzettend wild en blij en moesten we maar een samen een wedstrijdje gaan bekijken in zijn stamkroeg. Die kerel is iets van 50 en kent redelijk veel mensen daar dus ik werd aan iedereen voorgesteld als de jongen die de oom van Dani Parejo kent. Snapt u ’t nog? Helaas verloor Valencia de wedstrijd, tegen Levante, de andere club in Valencia dus iedereen was in diepe rouw en ik zag zelfs kerels huilen. Tja, Valencia zit diep in hun hart zeggen we dan maar.
Naast het Valenciaans zijn Spanjaarden ook erg trots op het eigen ‘Spaans’. Dit merk je ook doordat er hier redelijk weinig mensen fatsoenlijk Engels kunnen. Het Engels hier op de scholen wordt pas sinds een paar jaar gegeven en op de televisie wordt alles nagesynchroniseerd waardoor men het niet leert. Wat wel heel grappig is, is dat Spanjaarden de letter H niet uitspreken en wanneer ze dan in het Engels deze letter proberen te zeggen wordt het een soort Ghh. Wanneer het liedje Happy hier ergens klinkt hoor je iedereen zingen: Begause i’m geppie. Eerste keer dacht ik echt: wat zeggen die lui, maar na een paar keer luisteren heb je wel door hoe Spanjaarden Engels praten. Net zoals de DJ Hardwell, die heet hier ook Gardwell.
Verder is één van de belangrijkste verschillen met Nederland de rust en de ‘mañana, mañana, mentaliteit. Men leeft hier echt van dag tot dag en morgen, dan is er wel weer een nieuwe dag en zien we het wel. Sobre la marcha, (ik zie het wel) is een veelgehoorde uitspraak hier. In het begin heb ik hier wel aan moeten wennen, want wij als Nederlanders doen alles snel en zijn een stuk haastiger. Laatste zag ik in de stad ook mensen lopen, (bleken Nederlanders) en dan zie je pas hoe snel zij eigenlijk alles doen. Gewoon alleen al te kijken naar de manier van lopen, dat ging allemaal een stukje sneller, alsof ze de trein nog moesten halen. Ook op het werk hebben Spanjaarden deze mentaliteit. Werkdruk kennen ze hier niet echt, en het begrip deadline is ook zoiets, waar ze raar van opkijken. Ik denk dat ik hier straks in Nederland moeite mee ga hebben, omdat deze werkwijze en mentaliteit mij uitermate goed bevalt.
Daarnaast kan ik blijven schrijven over het weer, want dit is gewoon een beetje onrealistisch. In de herfst dan moet het regenen en koud zijn en in de winter al iets gaan sneeuwen. Hier schijnt de zon nog volop en de stad kleurt oranje door de sinaasappel en mandarijnen bomen. Erg mooi gezicht is dit. Daarnaast maakt de zon mensen op de één of andere manier ook vrolijker, want dat is iedereen hier, snap ik ook wel, ’t is ook erg fijn om in december op een terrasje te zitten, weliswaar met een vest aan, en te genieten van het zonnetje. Valencia is echt zo’n stad waar ongeveer 1 keer maand het regent en de overige dagen de zon schijnt.
Goed, na deze cultuur les over Spanje ga ik dit verslag afsluiten en me zo klaarmaken om naar Nederland te vliegen. Ook wel fijn om iedereen even te zien. En mocht je, me van de week tegenkomen, niet schrikken ik ben nog steeds heel erg bruin ;)
Chicos y Chicas, ik wens iedereen een Feliz Navidad, Prospero nuevo ano y nos vemos!
Un Abrazo y Beso para todos!
Hier weer even een update vanuit Valencia. ’T Is eigenlijk een beetje een gekke dag vandaag, want ik vlieg vanavond weer even terug naar Nederland om kerst thuis te vieren, om vervolgens op 2e kerstdag, of de dag na kerst zoals ze dat hier in Spanje zeggen, weer naar Valencia te gaan. Wel met de hele familie dus kan ik ze mooi even een rondleiding geven door ‘mijn’ Valencia. Kunnen jullie meteen even de nieuwe manier van leven gaan uitproberen jongens.
Goed, verder zijn de laatste weken wat rustiger, niet heel spannende dingen meegemaakt ofzo. Stage loopt een beetje ten einde, moet af en toe wat langere dagen maken (pff is wel zwaar hoor) en de werkzaamheden zijn nu een beetje hetzelfde aan het worden. Gisteren nog wel mooi een kerstpakket gekregen, tja crisis of crisis in Spanje, een kerstpakket zul je krijgen en eten zul je.
Over dat eten hier in Spanje kun je wel een boek schrijven, want het is één van de belangrijkste dingen in het leven van de Spanjaarden. Het ontbijt doen ze eigenlijk in twee etappes. ’s Ochtends is het meestal koffie met een croissantje of melk met iets van cornflakes, stelt niet veel voor. Dan rond een uur of 10-11 meestal de welbekende tortilla, een stokbroodje met een aardappelomelet erin. Een echte aanrader. ’s Middags is de belangrijkste maaltijd en dan wordt meestal warm gegeten zoals de welbekende Paella. Oorspronkelijk vanuit Valencia ontstaan en niet zoals iedereen denkt met vis en zeevruchten, maar met kip. Varianten met vis zijn eigenlijk pas later ontstaan. (waarschijnlijk door mensen die geen kip lusten of zoiets :p ) ’s Avonds rond 7-8 ongeveer eet men de welbekende tapas, kleine hapjes, die eigenlijk voor geen meter vullen, waardoor je blijft eten en dan rond een uur of 10 het avondeten. Zoals je ziet eet men hier eigenlijk de hele dag door, en tussen het eten door wordt er ook nog een beetje gewerkt.
Ook het uitgaan is een dingetje wat net even anders gaat als in Nederland. Het komt hier allemaal wat later op gang en als je om 1 uur naar een discotheek gaat dan kan het maar zo zijn dat je in je uppie bent. Rond een uur of 3 word het wat drukker en dat gaat iedereen naar de ‘puta madre’, zoals ze dat zo mooi zeggen. Spanjaarden gebruiken dit woord eigenlijk te pas en te onpas maar het is niet bedoeld om te schelden. Het is zeg maar algemeen geaccepteerd dat het gebruikt wordt. Goed, verder tijdens het uitgaan zijn Spanjaarden ook heel aanrakerig. Hier moest ik in het begin wel aan wennen, want dan zijn wij Nederlanders, wat ‘kouder’. Je wordt hier ook continu aangesproken met: he guapo (in mijn geval) of he guapa (als vrouw) wat knapperd betekent en bij een eerste ontmoeting met een vreemde en je stelt jezelf voor, of als je afscheid neemt, dan doe je dit altijd met 2 zoenen. (Ik kijk nu dus al uit naar mijn afscheid bij mijn stagebedrijf haha :p) Ook tijdens gesprekken via de telefoon of mail (ik kan de gesprekken makkelijk volgen nu van Lorena en Jesus) wordt afgesloten met bijvoorbeeld: ‘een knuffel’ of ‘een kusje’.
Valencianen zijn ook erg trots op hun eigen taal. Maak hier niet de fout door het Valenciaas een dialect te noemen (zoals ik een keer deed bij de buurman, vond ie niet zo leuk) want het is wel degelijk een taal. Nouja, het Catalaans is een officiële taal in Spanje en het Valenciaas is hier vanaf geleid. Het grappige is dat het Valenciaans welgeteld VIER hele woorden anders heeft dan het Catalaans, maar goed dan heb je wel je eigen taal, aldus de buurman. Verder prima kerel hoor, fan van Valencia club de futbol en kent alle spelers. Nog wel een leuk feitje waardoor hij me helemaal geweldig vindt. Bij Valencia voetbalt ene Dani Parejo. Nou wil het zo zijn dat ik op Windesheim Spaanse les heb gehad van Antiono Parejo, wat dus de oom blijkt te zijn van deze Dani Parejo. Ik ken dus de oom van Dani Parejo. Toen ik ook nog mijn Valencia T-shirt liet zien aan hem, werd ie wel zo ontzettend wild en blij en moesten we maar een samen een wedstrijdje gaan bekijken in zijn stamkroeg. Die kerel is iets van 50 en kent redelijk veel mensen daar dus ik werd aan iedereen voorgesteld als de jongen die de oom van Dani Parejo kent. Snapt u ’t nog? Helaas verloor Valencia de wedstrijd, tegen Levante, de andere club in Valencia dus iedereen was in diepe rouw en ik zag zelfs kerels huilen. Tja, Valencia zit diep in hun hart zeggen we dan maar.
Naast het Valenciaans zijn Spanjaarden ook erg trots op het eigen ‘Spaans’. Dit merk je ook doordat er hier redelijk weinig mensen fatsoenlijk Engels kunnen. Het Engels hier op de scholen wordt pas sinds een paar jaar gegeven en op de televisie wordt alles nagesynchroniseerd waardoor men het niet leert. Wat wel heel grappig is, is dat Spanjaarden de letter H niet uitspreken en wanneer ze dan in het Engels deze letter proberen te zeggen wordt het een soort Ghh. Wanneer het liedje Happy hier ergens klinkt hoor je iedereen zingen: Begause i’m geppie. Eerste keer dacht ik echt: wat zeggen die lui, maar na een paar keer luisteren heb je wel door hoe Spanjaarden Engels praten. Net zoals de DJ Hardwell, die heet hier ook Gardwell.
Verder is één van de belangrijkste verschillen met Nederland de rust en de ‘mañana, mañana, mentaliteit. Men leeft hier echt van dag tot dag en morgen, dan is er wel weer een nieuwe dag en zien we het wel. Sobre la marcha, (ik zie het wel) is een veelgehoorde uitspraak hier. In het begin heb ik hier wel aan moeten wennen, want wij als Nederlanders doen alles snel en zijn een stuk haastiger. Laatste zag ik in de stad ook mensen lopen, (bleken Nederlanders) en dan zie je pas hoe snel zij eigenlijk alles doen. Gewoon alleen al te kijken naar de manier van lopen, dat ging allemaal een stukje sneller, alsof ze de trein nog moesten halen. Ook op het werk hebben Spanjaarden deze mentaliteit. Werkdruk kennen ze hier niet echt, en het begrip deadline is ook zoiets, waar ze raar van opkijken. Ik denk dat ik hier straks in Nederland moeite mee ga hebben, omdat deze werkwijze en mentaliteit mij uitermate goed bevalt.
Daarnaast kan ik blijven schrijven over het weer, want dit is gewoon een beetje onrealistisch. In de herfst dan moet het regenen en koud zijn en in de winter al iets gaan sneeuwen. Hier schijnt de zon nog volop en de stad kleurt oranje door de sinaasappel en mandarijnen bomen. Erg mooi gezicht is dit. Daarnaast maakt de zon mensen op de één of andere manier ook vrolijker, want dat is iedereen hier, snap ik ook wel, ’t is ook erg fijn om in december op een terrasje te zitten, weliswaar met een vest aan, en te genieten van het zonnetje. Valencia is echt zo’n stad waar ongeveer 1 keer maand het regent en de overige dagen de zon schijnt.
Goed, na deze cultuur les over Spanje ga ik dit verslag afsluiten en me zo klaarmaken om naar Nederland te vliegen. Ook wel fijn om iedereen even te zien. En mocht je, me van de week tegenkomen, niet schrikken ik ben nog steeds heel erg bruin ;)
Chicos y Chicas, ik wens iedereen een Feliz Navidad, Prospero nuevo ano y nos vemos!
Un Abrazo y Beso para todos!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
