Heel veel zon, zee, strand en een bekende Valencia

Heel veel zon, zee, strand en een bekende Valenciaan.

Al bijna 3 maanden zit ik nu in het nog altijd warme en zonovergoten Valencia. Vervelen doe ik me geen minuut, al zit ik me soms af te vragen hoe het in godsnaam kan dat het hier elke dag nog zo mooi weer is. De Spanjaarden zeggen hetzelfde, het is eigenlijk veel te warm voor de maanden september en oktober. Het is één weekje wat minder geweest hier maar verder is het hier nog steeds zo rond de 30 graden. Gelukkig hebben we hier een geweldig mooi en lang strand en ontzettend veel terrasjes dus vermaak ik me hier nog wel even.

Eind september kwam FC Barcelona langs, want ze moesten tegen Levante spelen, de 2e club van Valencia. Zaterdag, de dag voor de wedstrijd nog even kaartjes gekocht en zondag avond was het genieten. Iedereen zei al, dat Barcelona dik ging winnen en dit was ook zo. Messi en z’n vriendjes hadden een makkelijke avond en scoorden vijf mooie doelpunten, waarvan die van Messi zelf toch wel de mooiste was. Wat wel mooi is, hier in Spanje, is dat alle supporters door elkaar zitten. Barca fans en Levante fans, voor zover die er waren, zitten hier gezamenlijk naast elkaar en dat kan gewoon. Geen geouwehoer maar gewoon normaal je eigen club aanmoedigen en niet moeilijk doen dat diegene naast je voor de tegenstander is. Was wel mooi om te zien.

Doordeweeks wen ik steeds meer aan het ritme, ’s ochtends op tijd opstaan, met de metro, (hoe vet is dat, ik kan gewoon zeggen dat ik met de metro naar me werk ga, vind ik gewoon mooi, weet je) dan nog met de bus en dan bun’t wie der. Op stage gaat alles gewoon zijn gangetje. Mijn werkzaamheden bestaan vooral uit wat administratie, het klantenbestand bijwerken, nieuwe klanten zoeken en her en der wat andere klusjes doen.
Tevens moet ik voor school een eigen onderzoek uitvoeren en na wat gestoei met mijn stagebegeleider ga ik een onderzoek doen met betrekking tot Social Media, een onderwerp wat me erg aanspreekt.
Het enige nadeel van de weekenden hier is dat ze zo snel voorbij gaan.

Het uitgaan komt pas laat op gang en de discotheken en clubs gaan pas rond een uurtje of drie open en dan door tot een uur of 8 ’s ochtends. ’t Is vaak supergezellig en dan gaan we nog lange niet naar huis, alleen lig ik de zaterdag en zondag overdag dan vaak een beetje bij te slapen, al dan niet op la playa.

Wat wel leuk was, is dat ik zonder het te weten, heb gepraat met een bekende Valenciaan, met ene Gaizka…. Ik was met Lorena en d’r vrienden net een club uitgekomen en daar stond een kerel over het Nederlands elftal te praten. Ik dus zeggen dat ik Nederlander was en vervolgens met hem gediscussieerd over de speelwijze en van alles nog wat. Hij nodigde me vervolgens uit om nog een shotje te doen, dus ik ff snel mee naar binnen en shotje gedaan. Komt Juanjose naar me toe: ‘’Hombre, dat was puta Mendieta.’’ Gaizka Mendieta! Nou zullen velen van jullie denken, fijn voor je frank, maar wie is Mendieta…, maar de echte voetbalkenners onder jullie zullen deze naam nog wel kennen van vroeger. Mendieta heeft jarenlang voor Valencia gevoetbald en is ook actief geweest voor het Spaanse nationale team. Best wel grappig dat ik met één van Valenciaans bekendste mensen even een drankje heb gedaan, alleen jammer dat ik nu pas weet wie die was. Afijn, de avond was er niet minder om.

Ook een weekend wat rustig aan gedaan en het winkelcentrum CC Bonaire geweest. Dat is zeg maar een kleine campus met allemaal winkels van bekende merken. Gigantisch groot, en als je zou willen dan kun je, je volgens mij wel twee of drie dagen daar vermaken. Natuurlijk even de Primark bezocht. (’t is hier nog goedkoper dan in Nederland, wist niet dat dat kon) en met een flinke tas Spaanse shirtjes en broeken weer naar buiten. Na zo’n dag was het heerlijk om ’s avonds met de benen omhoog op de bank te zitten en een filmpie te kijken. Wat wel raar is omdat ze echt alles hier nasynchroniseren. Alle Engels gesproken films, series enz. Allesch wordt in het Spaans gedaan. Ik vind dit wel ontzettend hilarisch af en toe, want sommige acteurs zoals een Jason Statham of Mark Wahlberg hebben gewoon hun eigen ‘rauwe’ stem en dan wordt die hier in Spanje gewoon door één of andere pipo nagedaan. Klinkt echt niet!

Het begint een beetje een hak op de tak verhaal te worden want ik ga van het ene onderwerp naar het andere, maar goed, het leest vast wel lekker weg. Zo liep ik laatst wederom met handdoek gewapend naar het strand. Om hier te komen loop ik meestal de kortste weg en deze weg gaat dwars door de wijk Cabanyel. Vroeger was dit een vissersdorpje aan zee, maar tegenwoordig is het onderdeel van Valencia. In de vele reisgidsen staat dit beschreven als een ‘authentieke wijk’ waar je de dorpssfeer nog steeds kunt proeven en beleven. Hartstikke mooi geschreven, alleen is het in het echt meer een soort van moderne favela, want bij elke container hangt wel iemand in, om te kijken of er nog wat zinnigs in ligt, wanneer er geen containers staan liggen de straten vol met rotzooi en ik moest wel wennen aan het beeld, toen ik kinderen op straat hun grote boodschap zag doen. Tja, allemaal beetje raar en geen fijn gezicht om te zien, en daarom loop ik nu maar iets om, om bij la playa te komen.

Een aantal weken terug, wederom naar la playa geweest en toen was er een leuke verrassing toen we thuiskwamen. Ons doucheputje zat verstopt en ja, de hele badkamer stond onder water. Ik kan er nu wel om lachen maar op dat moment stond ik even gek te kijken. Alice, een Engels huisgenootje, die hem inmiddels al weer gepeerd is, had gedoucht maar het water liep niet weg, integendeel, er kwam water omhoog. Na gesleep en gesjouw met handdoeken, emmers en alles wat water op kon nemen, uiteindelijk al het water weg gekregen. Toen geprobeerd om met kokend water de boel schoon te krijgen. Helaas, lukte niet, water kwam weer naar boven, maar dit keer kwam alle troep ook mee. Heb nog nooit van me leven zoiets smerigs opgeruimd, en ga dit de volgende keer ook niet weer doen. Afijn, op een gegeven moment had Lorena een fles met één of ander goedje gevonden en dit er maar ingeflikkerd, op hoop van zegen en ja hoor, een chemische walm, van heb ik jou daar, maar het water loopt nu gelukkig in één keer weg.

Met Alice, Engelse van beroep, nog wel een keer wezen stappen en dat wat me ook een avond. Als je Alice ziet, is het zo’n typische net, keurig Engels meisje, maar tijdens het stappen werd ze een beest…. Nee da’s overdreven, maar zuipen kon ze wel. We liepen bij de Ciudad de las Arts en daar zag zij ineens mijn naam op een supergroot bord staan: Frank Beer. Toen zei ik dat we maar een biertje van ‘mij’ moesten proberen dus wij naar binnen. Het was een Ierse bar, waar ze dus van die Engelse pinten serveerden, zeg maar gewoon bier wat na 10 seconden al doodslaat. Het smaakte er niet minder om, vooral omdat het nog zo’n dorstig weer was. Goed, leuke verhalen en Alice vertelde me dat ze na Valencia naar Nederland ging, het land van de drugs, zoals vele buitenlanders dat zo mooi kunnen zeggen! (Wat hebben ze toch een goed beeld van ons land) Persoonlijk kan ik er wel om lachen! Nadat we de verschillende soorten Guiness hadden geprobeerd en het niveau steeds verder daalde maar een taxi opgezocht en de volgende dag wakker worden met een dikke hangover, heb me in dagen niet zo slecht gevoeld als toen. (ik zal maar niet zeggen dat Alice nergens last van had die dag ;) )

Goed, ik kan me op dit moment even geen verdere avonturen herinneren dus laat het hier maar even bij. Heb begrepen dat het in Nederland nu echt goed herfst aan het worden is dus wens jullie veel sterkte daar. Weet je, zelfs als het hier regent is het wel lekker, want het is hier niet zo koud en het waait ook niet zo hard. Ik zal jullie niet verder jaloers maken, dus hou de grappen en opmerkingen over het weer maar voor me :P

Chicos y chicas allí en los paises bajos. Un saludo de Valencia,